Het zoveelste verhaal

Al jaren haalt ze Euthyrox in haar apotheek en had dan ook nietsvermoedend het papieren zakje in de apotheek aangepakt. Eenmaal thuis is ze heel verbaasd in het pakje een plastic potje aan te treffen.

Ze surft naar de besloten facebookgroep van SON. De foto van het potje met pilletjes plaatst ze op de facebookpagina. Op zich uiterst vreemd dat ze een doorzichtig potje kreeg want de bewaarconditie luistert immers nauw wat betreft licht en vochtigheid. Ze vraagt in de groep: “Is dit wat nieuws?”

Er komen legio (meer dan 100) reacties: “Dit is niet Euthyrox; dat ziet er heel anders uit”. “Ze proberen bij de apotheek je goedkopere pillen te geven.” “Dat is alleen gunstig voor de portemonnee van de apotheker”. “Niet accepteren; je kunt ontregelen dus terugbrengen”. “Bereid je voor, haal diep adem en vraag je Euthyrox”. “Neem de informatie van de SON website mee”. “Wijs de apotheker op de door zijn beroepsgroep gemaakte Handleiding Substitutie”. “Je kunt aan je arts vragen of hij/zij “Medische Noodzaak” op het recept wil zetten, dan moeten ze het geven!”
Ook volgen adviezen van andere patiënten die hetzelfde overkwam: mail met je zorgverzekeraar, bel met je zorgverzekeraar als je in de apotheek staat en ga desnoods naar een andere apotheek. Ook verwijst een patiënt naar informatie te vinden op de KNMP website:

“Juridisch gezien mag de apotheker alleen het voorgeschreven geneesmiddel afleveren. Substitutie vereist dan ook toestemming van de arts en patiënt.”

Eerste gesprek

Bij de eerste belpoging om de gang van zaken aan te kaarten, krijgt ze deze reactie: “Wij zijn een apotheek en mogen dat. Er is onderzoek naar geweest en het is hetzelfde. Euthyrox is driemaal duurder (dat is wel heel sterk overdreven als een doosje enkele euro’s kost en de besparing een tiental eurocenten bedraagt). Maar het had u misschien wel even gezegd moeten worden.”

Tweede gesprek

Na lang aandringen gaat uiteindelijk de apotheek overleggen met de huisarts, die in hetzelfde pand praktijk heeft, en mag ze later terugbellen. Een kanttekening is hier op zijn plaats; aangezien niet de huisarts maar de internist het recept uitschreef, had deze natuurlijk gebeld moeten worden.
En passant wordt aan de telefoon nog gemeld dat er wel over 8 weken bloed geprikt moet worden. Even ter herinnering; dat kost al gauw rond de 20,00 euro eigen risico, of komt ten laste van de zorgverzekeraar. En blijft het trouwens wel bij 1 keer extra prikken?
Ze mag later nog eens terugbellen.

Tijdens het telefoontje later die dag hoort ze dat er meerdere patiënten met dezelfde klachten zijn. Daarom wordt e.e.a. maandag in het artsenoverleg besproken. Goed nieuws denkt ze, want in de huisartsenrichtlijn staat:

“Maak afspraken met de preferente apotheker over het afleveren van steeds hetzelfde geneesmiddelenmerk levothyroxine in verband met mogelijke verschillen in resorptie”. 

Derde gesprek

Het derde gesprek enige dagen later is echter heel teleurstellend. Ze moet deze medicijnen toch maar gewoon proberen. Het kan namelijk niet zonder reden terug gezet worden. Ze zegt nog: “Maar jullie zetten mij toch zonder overleg om”. De apotheek antwoordt: “Ja, maar dat is de schuld van uw zorgverzekering”.

Het gedoe meer dan zat, meldt ze aan de telefoon dat ze de Euthyrox dan wel in het ziekenhuis gaat halen. Een dag later haalt ze een nieuw receptje Euthyrox bij de assistente van de internist en krijgt ze bij de ziekenhuisapotheek zonder problemen Euthyrox mee.

Het is toch treurig gesteld met doelmatige zorg in Nederland denkt ze nog en vreest voor alle andere patiënten in deze apotheek en artsenpraktijk die mogelijk minder vasthoudend zijn of erger nog: helemaal niet weten wat de consequenties van wisselen van merk kunnen zijn.

Naschrift

Het is uitermate bedroevend dat na 2 jaar problemen en acties door diverse patiënten, artsen en patiëntenorganisaties nog steeds patiënten worden gesubstitueerd en beroepsgroepen nog steeds naar elkaar of naar de zorgverzekeraar blijven wijzen als de schuldige. Noch de KNMP Handleiding Substitutie, noch de huisartsenrichtlijn (NHG Standaard Schildklieraandoeningen) is blijkbaar voldoende om patiënten te beschermen tegen ‘marktwerking’. Vorig jaar leek er een positieve wending te zijn toen de KNMP zich ging inzetten voor een richtlijn substitutie waarbij ook zorgverzekeraars en patiëntenverenigingen betrokken zouden worden. Daarmee zou mogelijk de levothyroxine substitutie tot het verleden gaan behoren. Dit initiatief lijkt echter een stille dood te zijn gestorven.

Hoewel bij alle zorgverzekeraars levothyroxine niet preferent is, blijft onduidelijk of levothyroxine op de te substitueren lijst staat als het gaat om bonussen, LPG en IDEA contracten met artsen/apothekers.
Twee jaar lijkt me meer dan genoeg om alle partijen (apothekers, artsen, zorgverzekeraars) de problemen onderling te laten oplossen. Het wordt hoogtijd dat VWS (IGZ?) de patiënten gaat beschermen. VWS zal net als in Duitsland, waar zich gelijksoortige problemen voordeden, moeten ingrijpen door de zorgwet te wijzigen. Een andere oplossing zie ik namelijk niet.

Graag bedank ik de patiënte die toestemming gaf haar verhaal te vertellen.