Vorige week kwam het burgerinitiatief ‘Schriftelijke informatieplicht medische behandelovereenkomst” aan bod in de Tweede Kamer. Wat er allemaal vooraf ging aan deze plenaire vergadering beschreef ik al eerder. Wat ik hierbij niet vermeldde was dat het tot stand komen van de motie naar aanleiding van dit onderwerp niet zonder slag of stoot ging. Hr. van Wijngaarden (VVD) bleek al op voorhand een motie te hebben voorbereid én de dag voor het overleg in de media al te hebben aangegeven dat het initiatief niet ‘door de Kamer zou komen’. Dit vooruitlopen op de zaken, konden de aanwezigen niet waarderen.
Het debat van 15 januari j.l. is online terug te zien (debatgemist.tweedekamer.nl) en het is interessant om het (een paar keer) te bekijken. Het geeft een mooi voorbeeld hoe politiek vergaderen betekent dat je met woorden en begrippen moet kunnen goochelen. En hoe je volkomen langs elkaar heen kan praten.
Hr. van Wijngaarden verwijt de interrupters dat deze naïef zijn te denken dat (nieuwe) wetgeving de gezondheidszorg kan verbeteren. Hij is volgens mij zo naïef om te denken dat als er een (vage) wet beschikbaar is, deze dus ook netjes door alle betrokkenen wordt nageleefd.
Ook vertaalt hij de vraag / de intentie van het burgerinitiatief zo, dat volgens hem de arts elke patiënt een persoonlijk verslag van het consult, over het specifieke ziektebeeld en situatie moet uitreiken. Deze vorm van bureaucratie vindt hij ongewenst; en wie niet.
De vraag is of dat daadwerkelijk de gewenste invulling van het huidige gebrek aan informatie verhelpt; natuurlijk niet. Appels en peren dus.
Motie Tweede Kamer
En wat wordt er in de motie van de regering gevraagd?
“in overleg te treden met behandelaars en het veld om te inventariseren welke verbeteringen behandelaars nog kunnen bewerkstelligen in het realiseren van een betere informatievoorziening voor patiënten, en de Kamer in 2015 per brief te informeren over de uitkomst hiervan inclusief, indien mogelijk, een door behandelaars te formuleren tijdsplanning”
De motie-indieners gaan er hierbij vanuit dat de WGBO voldoende regelt dat patiënten recht hebben op schriftelijke informatie en dat de ophanden zijnde wet Wkkgz de rest regelt.
De motie wil dus dat er weer wordt gedaan, wat er al twee keer eerder is gedaan (verbetering informatievoorziening door de arts in 2000 en 2004) nóg een keertje wordt gedaan. Of zou Hr. van Wijngaarden geloven in een derde scheepsrecht?
Stemming
Een kleine week na de vergadering staat deze motie op de rol voor stemming in de Tweede Kamer (20 januari 2015).
Van het Burgerinitiatief is eigenlijk niets meer overgebleven dan een titel bij een nummer. Het initiatief geeft aan dat de WGBO niet voldoende regelt dat alle patiënten de informatie krijgen waar ze recht op hebben. In plaats van het uitzoeken waarom zoveel mensen blijkbaar het idee hebben niet geïnformeerd te worden, kiest de politiek ervoor maar weer eens te kijken wat voor foldertjes de artsen zouden kúnnen uitdelen.
Het duidelijk door de burger genomen initiatief is blijkbaar geen garantie dat die vervolgens wordt betrokken bij een nogal afgezwakte voorgestelde oplossing van het probleem. Weer mogen de artsen zelf bepalen wat ze zelf zouden moeten doen. Dat er ook artsen zijn die het daar niet zo nauw mee nemen of zelfs bewust mis-informeren willen blijkbaar zowel de beroepsgroepen áls de overheid niet aan.
Met algemene stemming wordt de motie aangenomen in de Tweede Kamer.
Een gemiste kans…
Facebook Pagina: Burgerinitiatief Schriftelijke Informatieplicht
Blogfoto: Niederlandenet ©
- Tags: arts, behandelovereenkomst, beleid, burger, politiek, rechten, tweede kamer, WGBO
