Wat een gezellige in- en eenstemmigheid in de plenaire vergadering in de Tweede Kamer deze week, bij de behandeling van het burgerinitiatief “Schriftelijke informatieplicht medische behandelingsovereenkomst”. Het zou de burger tevreden moeten stemmen.
Toch voel ik me vooral geïrriteerd worden, tijdens het luisteren naar vooral de aanwezige dames. Voor mij voelt het vooral als weer het zwarte garen uitvinden, herhaling op herhaling van eerder niet goed genomen besluiten; dat soort dingen. En waarom?