Een patiënt die niet in de richtlijn past en een babbelkous. Zo omschrijft Antoinette de Fouw zichzelf. Antoinette reageert op een oproep op LinkedIn waarin we vroegen naar verhalen over de inzet van ervaringsdeskundigen bij de (na)scholing van artsen. De Fouw: ‘Ik word ‘gebruikt’ als typische atypische patiënt tijdens colleges aan geneeskunde studenten’. Tijdens haar gesprek met Participatiekompas blijkt dat ze nog veel meer doet dan dat alleen.

Onderwijsprogramma

Ook al beschouwt Antoinette de Fouw haar bijdrage aan de colleges vooral als een aardigheidje, dat mag niet uitgelegd worden als minder belangrijk! Voor studenten zijn dit de jaren waarin kennis wordt opgedaan die blijft hangen. Confrontatie met patiënten is erg belangrijk tijdens de opleiding: ‘Voor die studenten in de collegezaal ben ik de patiënt die zij straks in de wachtkamer gaan tegenkomen, één van de aanzienlijke groep ¹⁾ die niet optimaal reageert op de standaard behandeling. Het is belangrijk dat artsen vroeg leren dat deze groep bestaat en serieus genomen dient te worden.’ Antoinette neemt inmiddels drie jaar deel aan dergelijke colleges en zou haar rol bij het vormgeven van het onderwijsprogramma graag verder uitwerken. Daarover spreekt ze regelmatig met een hoogleraar aan het Schildkliercentrum van de Erasmus Universiteit van Rotterdam, die tevens lid is van de Medische Adviesraad van Schildklier Organisatie Nederland (SON), de patiëntenorganisatie. [pullquote]Voor die studenten in de collegezaal ben ik de patiënt die zij straks in de wachtkamer gaan tegenkomen[/pullquote]

Medische richtlijnen

Antoinette de Fouw kan als verpleegkundige heel goed benoemen waar de pijnpunten in de patiëntenzorg liggen: de WGBO ²⁾ zag ze komen (1994) en ook in de praktijk uitgevoerd worden. ‘Deze wet zou de basis moeten leggen voor patiëntenparticipatie en gezamenlijke besluitvorming, maar dat komt nog steeds onvoldoende uit de verf,’ aldus De Fouw. Inmiddels volgt ze een masteropleiding Zorgethiek en Beleid om haar eigen kennis te vergroten en is ze lid geworden van de thema-afdeling Zorg & Welzijn van D66. Allemaal stappen om echt een verschil te kunnen maken.

‘Op patiëntenfora komen we als SON keer op keer tegen dat artsen zich niet aan richtlijnen houden. Daarnaast vind ik dat we als patiënten(organisatie) nog niet voldoende bij medische richtlijnen zijn betrokken. Gelukkig lijkt daar verandering in te komen en worden we al wel serieuzer genomen.  Maar het blijft een punt van aandacht. Met mijn uitstap naar de politiek kan ik mogelijk vanuit een andere hoek zelf iets veranderen.’ [pullquote]Een onderwijsblok Verpleegkunde zou ook voor artsen heel nuttig zijn. Dat is heel goed voor de sociale vaardigheden![/pullquote]

Dagelijkse zorg

Tot slot toch nog even terug naar de scholing van artsen. Antoinette de Fouw heeft nog wel een suggestie: ‘een onderwijsblok Verpleegkunde zou ook voor artsen heel nuttig zijn. Dat is heel goed voor de sociale vaardigheden!’ In het Erasmus Medisch Centrum van Rotterdam zie je geneeskunde studenten, als bijbaantje, al meedraaien in diverse functies bij de dagelijkse zorg voor patiënten. Volgens De Fouw kun je daarmee artsen trainen meer inzicht te krijgen in de patiënt als individu. En niet, zoals nu nog vaak het geval is, andersom, dat een patiënt zich moet aanpassen naar het niveau van de arts.

Bron: Participatiekompas (december 2015).

• Naar schatting reageert 5-10% van de schildklierpatienten onvoldoende op de standaard behandeling.
• Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst

• Tags: AITD, onderwijs, patientenzorg, politiek