Schippers wil vrije artsenkeuze aan banden leggen in de nieuwe zorgwet
De Kamers
Op 10 september van dit jaar kwam de wet als voorstel te liggen bij de Tweede Kamer en werd aangenomen; 46 tegen en 104 voor. Tot teleurstelling van veel artsenorganisaties en patiëntenorganisaties. Er was vooraf door vooral de VvAA protest aangetekend en een petitie tegen het voorstel opgezet. De meest gehoorde bezwaren zijn vooral de toenemende macht van de ziektekostenverzekeraars – ze mengen zich in de arts-patiënt relatie – en een tweedeling in de maatschappij. Zij die zich niet meer dan de goedkoopste ziektekostenverzekering kunnen veroorloven en dus afhankelijk zijn van de gecontracteerde zorg door de zorgverzekeraar, en zij die zich de extra verzekering om een vrije artsenkeuze te kunnen blijven behouden kunnen veroorloven.
Op 16 december stond het wetsvoorstel voor de stemming op de agenda van de Eerste Kamer. Na een enerverende vergaderingsmiddag werd het wetsvoorstel niet aangenomen; 34 voor en 38 tegen (4 afwezig). En toen was het torentje van Rutten te klein…
De VVD en vooral minister Schippers waren ‘not amused’ en hun onvrede was gericht op de coalitie-partner PvdA en vooral de 3 PvdA-senatoren die tegen hadden gestemd, tegen de coalitieafspraken in. Dinsdagavond, -nacht en woensdag volgend op de verrassende stemming van de Eerste Kamer, werd er druk politiek onderhandeld en wordt er zelfs gesproken over een kabinetscrisis.
Besparingen
En waarom nu allemaal? Elke Nederlander is toch vóór het efficiënter en kosteneffectiever maken van de gezondheidszorg? Er zijn al zoveel misstanden en besparingskansen aangekaart: Verspilling van medicijnen en zorgmaterialen in de thuiszorg bijvoorbeeld, grote verschillen tussen de kosten van de uitvoer van dezelfde zorg tussen huisarts en ziekenhuis en vooral ziekenhuizen onderling, dubbele en verkeerde declaraties door ziekenhuizen, de extra kosten die worden veroorzaakt door de zogenaamde besparing die preferentiebeleid oplevert. Zo te zien valt er nog veel te ‘besparen’ in de gezondheidszorg.
Maar minister Schippers wil besparen op vooral de specialisten- en ziekenhuiszorg. Door een aanpassing van artikel 13 kunnen ziektekostenverzekeraars effectiever zorg inkopen. Bijvoorbeeld door kwalitatief goede zorg in te kopen en hiervoor een korting te bedingen. Het klinkt mooi, maar hoe kan dit in de praktijk uitwerken?
Kan je dan nog wel voor een second opinion? Kan je naar academische of gespecialiseerde ziekenhuizen terecht bij een specialist? Op straat zie je veel mensen naïef reageren dat ze er van uitgaan dat de ziektekostenverzekeraar hun welzijn zal behartigen. Maar daar zijn ze niet voor, ze moeten besparen… Anderen hebben (nog) geen aandoeningen en zien de noodzaak niet. Wacht maar tot zij ook geconfronteerd worden met een lastige aandoening waar ‘medische kennis’ nogal eens te wensen overlaat.
Patiënt handelingsonbekwaam verklaard
De positie van de NPCF in dit vrije-artsenkeuzedebat is me niet helemaal duidelijk. Ze lijken er vooral mee in te stemmen. Maar om niet achter te blijven bij de overige bezwaren van landelijke patiënten- en belangenverenigingen hebben ze wel een bezwaar. En wel gericht op de informatievoorziening. Blijkbaar beschikkend de ziektekostenverzekeraars over informatie over kennis, kunde, kosten en betrouwbaarheid van ziekenhuishuizen en artsen en willen die geopenbaard zien. En daar kan ik me wel in vinden.
Want ik zie deze hele discussie vooral als een motie van wantrouwen tegen ‘de patiënt’. Waarom kunnen de ziektekostenverzekeraars niet gewoon hun verzekerden informeren over de diverse kosten, ervaring met de uitvoer van specifieke zorgbehandelingen door ziekenhuizen en specialisten?
Als een patiënt zich geconfronteerd ziet met een aandoening waar deze zorg voor nodig is. Waarom gaat men er vanuit dat ze zelf niet in staat zijn de ‘goedkoopste’ keuze uit de besten te maken? Waarom moet de overheid en de verzekeringsmaatschappij de patiënt mond- en denkdood maken?
Ik hoop van harte dat ze de patiënt serieuzer zullen nemen en betrekken bij al deze drukke onderhandelingen over een manier om déze wet toch erdoor te drukken…
Blogfoto: ANP/Martijn Beekman ©
